🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Imbir jest niezwykle wszechstronną rośliną w permakulturze. Jego kłącze jest powszechnie stosowane jako przyprawa w kuchni, dodawana do potraw, napojów (herbata imbirowa) i słodyczy. Posiada silne właściwości lecznicze – pomaga w walce z przeziębieniami, nudnościami, problemami trawiennymi i stanami zapalnymi. Można go wykorzystać jako naturalny środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy. W ogrodzie imbir może służyć jako roślina okrywowa, chroniąca glebę przed erozją, a jego liście odstraszają niektóre szkodniki. Można go również uprawiać w pojemnikach, co czyni go idealnym dla permakultury miejskiej.
Opis Permapeople
Roślina wieloletnia kłączowa, której kłącze wykorzystywane jest jako przyprawa.
Opis botaniczny
Zingiber officinale, znany jako imbir lekarski, to wieloletnia roślina zielna z rodziny imbirowatych (Zingiberaceae). Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, ale jest obecnie uprawiany w wielu tropikalnych i subtropikalnych regionach świata. Imbir charakteryzuje się kłączem, które jest jego jadalną częścią. Kłącze jest rozgałęzione i pokryte łuskami. Roślina osiąga wysokość 60-120 cm. Liście są lancetowate, zielone i wyrastają bezpośrednio z kłącza. Kwiatostan jest kłosowy, z żółto-brązowymi kwiatami otoczonymi łuskowatymi podsadkami. Imbir rozmnaża się głównie przez podział kłączy.
Uprawa współrzędna
Imbir dobrze rośnie w towarzystwie wielu innych roślin. Dobrym towarzystwem dla imbiru są: pomidory, bakłażany, papryka, marchew, rzodkiewka, sałata i zioła takie jak bazylia i mięta. Imbir pomaga odstraszać szkodniki, które atakują te rośliny. Należy unikać sadzenia imbiru w pobliżu roślin z rodziny kapustnych, takich jak brokuły i kalafior, ponieważ mogą one konkurować z imbirem o składniki odżywcze. Imbir nie lubi również sadzenia w pobliżu roślin o silnym zapachu, takich jak czosnek i cebula.
Metody rozmnażania
Imbir można rozmnażać na kilka sposobów. Najczęściej stosuje się podział kłączy. Wiosną lub jesienią wykopuje się kłącze i dzieli je na mniejsze fragmenty, z których każdy powinien mieć co najmniej jeden pąk. Fragmenty kłączy sadzi się w wilgotnej glebie na głębokość około 5-7 cm. Imbir można również rozmnażać przez sadzenie kawałków kłączy z pąkami w wodzie, aż wypuszczą korzenie, a następnie przesadzić do gleby. Rozmnażanie przez nasiona jest możliwe, ale rzadko stosowane, ponieważ nasiona imbiru szybko tracą zdolność kiełkowania.
Historia i tradycje
Imbir ma długą historię wykorzystania w medycynie i kuchni, sięgającą tysięcy lat wstecz. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej, gdzie był ceniony przez starożytnych Hindusów i Chińczyków. W medycynie ajurwedyjskiej i tradycyjnej medycynie chińskiej imbir był stosowany jako lekarstwo na wiele dolegliwości. W średniowieczu imbir trafił do Europy, gdzie stał się popularną przyprawą i lekarstwem. Wierzono, że imbir chroni przed plagą i innymi chorobami. W wielu kulturach imbir symbolizuje zdrowie, siłę i szczęście.
Kalendarz użycia
Najlepszy czas na sadzenie imbiru to wiosna, po ustąpieniu mrozów. Zbiór kłączy imbiru przypada na jesień, po około 8-10 miesiącach od posadzenia, gdy liście zaczną żółknąć i obumierać. Świeży imbir można przechowywać w chłodnym i suchym miejscu przez kilka tygodni. Liście imbiru można zbierać przez cały sezon wegetacyjny i wykorzystywać do przygotowywania herbat i naparów. Kwitnienie imbiru przypada zazwyczaj na okres letni.