🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Tuja japońska jest ceniona głównie jako drzewo ozdobne, ale może również pełnić funkcje w permakulturze. Jej gęste igliwie zapewnia osłonę przed wiatrem i tworzy naturalne bariery. Drewno jest odporne na gnicie i może być wykorzystywane do budowy trwałych konstrukcji, takich jak płoty czy pergole. W Japonii, olejki eteryczne pozyskiwane z tej tuje są tradycyjnie używane w aromaterapii ze względu na ich relaksujące właściwości. Nie nadaje się do bezpośredniego spożycia.
Opis Permapeople
Tuja japońska ( Thujopsis dolabrata ) to gatunek drzewa z rodziny ciprysowatych (Cupressaceae), pochodzący z Japonii.
Opis botaniczny
Thujopsis dolabrata, znana jako tuja japońska, jest gatunkiem drzewa iglastego z rodziny ciprysowatych (Cupressaceae). Pochodzi z Japonii, gdzie występuje naturalnie w górskich lasach. Osiąga wysokość do 50 metrów, choć w uprawie zwykle pozostaje mniejsza. Kora jest szarobrązowa, łuszcząca się. Liście są płaskie, ciemnozielone, ułożone w dwóch rzędach, co odróżnia ją od innych tuj. Szyszki są małe, owalne, o długości około 1-2 cm, dojrzewają w ciągu dwóch lat. Drzewo charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu i długowiecznością.
Uprawa współrzędna
Tuja japońska dobrze rośnie w towarzystwie innych drzew iglastych, takich jak świerki, sosny i jodły. Dobrze współgra również z roślinami cieniolubnymi, takimi jak paprocie i hosty. Należy unikać sadzenia jej w pobliżu roślin wrażliwych na zakwaszenie gleby, ponieważ tuja japońska może obniżać pH gleby. Dobrze sprawdza się jako ochrona dla młodych drzew owocowych przed silnymi wiatrami.
Metody rozmnażania
Tuja japońska rozmnażana jest głównie przez nasiona, ale proces ten jest długotrwały i wymaga stratyfikacji nasion. Skuteczniejszą metodą jest rozmnażanie przez sadzonki pędowe pobierane wiosną lub wczesną jesienią. Sadzonki ukorzeniają się stosunkowo łatwo w wilgotnym podłożu. Możliwe jest również rozmnażanie przez odrosty korzeniowe, choć ta metoda jest mniej powszechna. Ważne jest zapewnienie sadzonkom odpowiedniej wilgotności i ochrony przed bezpośrednim nasłonecznieniem.
Historia i tradycje
Tuja japońska od wieków jest czczona w Japonii jako święte drzewo. Często sadzona jest w pobliżu świątyń shinto i buddyjskich, symbolizując trwałość, odnowę i ochronę. Drewno hinoki (z którego pochodzi tuja japońska) jest tradycyjnie używane do budowy świątyń, pałaców i innych ważnych budowli. W medycynie ludowej wykorzystywano ją do leczenia różnych dolegliwości, a olejki eteryczne cenione były za swoje właściwości antyseptyczne i relaksujące. Uważana za symbol szczęścia i długowieczności.
Kalendarz użycia
Najlepszy czas na sadzenie tui japońskiej to wiosna lub wczesna jesień. Okres kwitnienia przypada na wiosnę (kwiecień-maj), choć kwiaty są mało widoczne. Szyszki dojrzewają przez dwa lata, a ich zbieranie przypada na jesień drugiego roku. Cięcie formujące można przeprowadzać wczesną wiosną lub późnym latem. Zbiór igliwia do celów aromaterapeutycznych można przeprowadzać przez cały rok, ale najlepiej robić to w słoneczne dni.