🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Orzechowiec zwisający jest cennym drzewem w permakulturze ze względu na wiele zastosowań. Jego orzechy, po odpowiedniej obróbce (usuwanie toksyny), są jadalne i bogate w białko i tłuszcze. Olej z orzechów znajduje zastosowanie w kosmetyce i przemyśle. Sok z kory ma właściwości lecznicze, używany tradycyjnie w medycynie ajurwedyjskiej. Drzewo zapewnia cień i może być wykorzystywane jako żywopłot wiatrochronny. Liście mogą być używane jako nawóz zielony. Ze względu na swoje właściwości antyseptyczne, sok z drzewa może być stosowany do dezynfekcji narzędzi ogrodniczych.
Opis Permapeople
Orzechowiec wschodnioindyjski, Drzewo Markujące. Gatunek drzewa z rodziny słoniowcowatych (Anacardiaceae), pochodzący z Azji Południowo-Wschodniej. Charakteryzuje się szarą, łuszczącą się korą i gęstą, zaokrągloną koroną. Liście są skórzaste, trójkątno-jajowate, błyszczące, długości 7-15 cm, osadzone na czerwonych ogonkach. Kwitnie obficie w postaci dużych, zwisających kwiatostanów, złożonych z drobnych, kremowo-białych kwiatów. Owoce to fasolki nerkowate, zawierające jadalne orzechy nerkowate (pestki). Wykorzystywany w przemyśle spożywczym (produkcja orzechów nerkowatych), a także w medycynie tradycyjnej i przemyśle olejarskim. Sok z kory i korzenia posiada właściwości barwiące i był tradycyjnie używany do znakowania zwierząt hodowlanych, stąd nazwa "Drzewo Markujące". Wymaga ciepłego klimatu i dobrze przepuszczalnej gleby. Jest wrażliwy na przymrozki.
Opis botaniczny
Semecarpus anacardium to drzewo wiecznie zielone, osiągające wysokość do 20 metrów. Pochodzi z Indii i Sri Lanki. Charakteryzuje się nieregularnym pokrojem i zwisającymi gałęziami. Liście są skórzaste, eliptyczne, o długości 5-10 cm. Kwiaty są małe, kremowo-białe, zebrane w grona. Owoce to orzechy w kształcie nerek, otoczone twardą skorupką. Orzechy zawierają toksyczną substancję – kardol, która musi zostać usunięta przed spożyciem. Kora drzewa jest szara i popękana. Drzewo jest długowieczne, może żyć ponad 100 lat.
Uprawa współrzędna
Orzechowiec zwisający dobrze rośnie w towarzystwie roślin motylkowych, które wzbogacają glebę w azot. Dobrze współgra z drzewami owocowymi, takimi jak mango i papaja, zapewniając im cień i ochronę przed wiatrem. Należy unikać sadzenia w pobliżu roślin wrażliwych na zakwaszenie gleby, ponieważ opadające liście mogą obniżać pH. Nie zaleca się sadzenia w pobliżu roślin o dużych wymaganiach wodnych, ponieważ orzechowiec zwisający preferuje suche stanowiska.
Metody rozmnażania
Orzechowiec zwisający rozmnaża się głównie przez nasiona, ale proces kiełkowania jest długotrwały i wymaga specjalnych warunków. Nasiona należy najpierw namoczyć w wodzie na 24 godziny, a następnie posiać w dobrze przepuszczalnej glebie. Kiełkowanie może trwać kilka miesięcy. Możliwe jest również rozmnażanie przez sadzonki pędowe, ale jest to mniej efektywne. Boutury korzeniowe są również możliwe, ale wymagają doświadczenia.
Historia i tradycje
Orzechowiec zwisający ma długą historię w medycynie ajurwedyjskiej, gdzie był używany do leczenia różnych dolegliwości, w tym chorób skóry, problemów z trawieniem i infekcji. W tradycyjnej medycynie indyjskiej sok z kory był stosowany jako środek antyseptyczny i przeciwbólowy. Orzechy były spożywane przez lokalne społeczności, ale wymagały skomplikowanego procesu obróbki w celu usunięcia kardolu. Drzewo było również czczone jako święte w niektórych regionach Indii.
Kalendarz użycia
Kwiaty pojawiają się od lutego do kwietnia. Orzechy dojrzewają od maja do czerwca i są zbierane w lecie. Sadzenie drzewa najlepiej przeprowadzić w porze deszczowej (od czerwca do września). Cięcie formujące można wykonywać w okresie spoczynku, czyli od listopada do lutego. Zbiór soku z kory odbywa się wiosną.