🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Wierzba babylonia jest niezwykle wszechstronna w permakulturze. Jej elastyczne gałęzie idealnie nadają się do tworzenia żywych płotów, koszy, mebli ogrodowych oraz konstrukcji wspierających rośliny pnące. Kora wierzby zawiera salicinę, naturalny prekursor kwasu acetylosalicylowego, co czyni ją rośliną o właściwościach przeciwbólowych i przeciwzapalnych (wykorzystywana w ziołolecznictwie). Można ją sadzić w pobliżu zbiorników wodnych, ponieważ wierzby pomagają stabilizować brzegi i poprawiają jakość wody. Liście i młode pędy mogą być wykorzystywane jako pasza dla zwierząt. Wierzba jest również doskonałym gatunkiem pionierskim, poprawiającym strukturę gleby.
Opis Permapeople
Gatunek wierzby rodzimy dla zachodniej Ameryki Północnej.
Opis botaniczny
Wierzba babylonia (Salix babylonica) to gatunek drzewa z rodziny wierzbowatych (Salicaceae). Pochodzi z północnych Chin, ale jest szeroko uprawiana na całym świecie. Charakteryzuje się płaczącym pokrojem, wynikającym z opadających gałęzi. Osiąga wysokość do 15-20 metrów. Kora jest szarobrązowa, z głębokimi bruzdami. Liście są lancetowate, o długości 8-15 cm i szerokości 1-2 cm, jasnozielone. Kwiaty są zebrane w kotki, pojawiają się wiosną przed rozwojem liści. Jest to roślina dwupienna, co oznacza, że istnieją oddzielne rośliny męskie i żeńskie. Wierzba babylonia preferuje stanowiska słoneczne i wilgotne gleby.
Uprawa współrzędna
Wierzba babylonia dobrze rośnie w towarzystwie roślin lubiących wilgoć, takich jak irysy, turówki i paprocie. Dobrze współgra z drzewami owocowymi, zapewniając im ochronę przed wiatrem. Należy unikać sadzenia w pobliżu roślin wrażliwych na nadmierną wilgoć. Wierzba może konkurować z innymi drzewami o wodę i składniki odżywcze, dlatego należy zapewnić jej odpowiednią przestrzeń.
Metody rozmnażania
Wierzbę babyloną można rozmnażać na kilka sposobów. Najłatwiejsza jest rozmnażanie przez sadzonki pędowe. Wiosną lub wczesnym latem obcinamy pędy o długości 15-20 cm i umieszczamy je w wilgotnym piasku lub bezpośrednio w glebie. Można również rozmnażać przez odrosty korzeniowe, które naturalnie wyrastają wokół drzewa. Siew nasion jest możliwy, ale wymaga stratyfikacji i jest mniej efektywny. Bouturage gałęzi również jest możliwy, ale wymaga odpowiednich warunków wilgotnościowych.
Historia i tradycje
Wierzba babylonia od wieków symbolizuje smutek i żałobę w wielu kulturach, co prawdopodobnie wynika z jej płaczącego pokroju. W Chinach była sadzona w pobliżu grobów, aby wyrazić szacunek dla zmarłych. W kulturze chrześcijańskiej często kojarzona jest z opłakaniem Chrystusa. W medycynie ludowej kora wierzby była stosowana jako naturalny środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy już w starożytności. W wielu krajach gałęzie wierzby wykorzystywane były do wikliniarstwa i budowy koszy.
Kalendarz użycia
Okres kwitnienia przypada na kwiecień-maj. Gałęzie można zbierać w okresie spoczynku wegetacyjnego (listopad-marzec) do celów wikliniarskich. Kora zbierana jest wiosną, gdy sok płynie intensywnie. Liście można zbierać przez cały sezon wegetacyjny. Sadzenie i przesadzanie najlepiej przeprowadzać wiosną lub jesienią. Przycinanie wierzby babylony powinno być wykonywane regularnie, aby utrzymać jej pokrój i zapobiec nadmiernemu rozrastaniu się.