🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Trzcina cukrowa jest przede wszystkim źródłem cukru, ale jej liście mogą być używane jako materiał okrywowy, a bagasse (resztki po ekstrakcji soku) jako kompost. Można ją uprawiać jako wysoką roślinę osłonową, zapewniającą cień i wiatrochron. W niektórych klimatach, młode pędy trzciny cukrowej są spożywane jako warzywo. Może być również wykorzystywana do produkcji bioetanolu. W permakulturze, trzcina cukrowa może stanowić element wielowarstwowego ogrodu, dostarczając materiału organicznego i zasłony.
Opis Permapeople
Wysoka, wieloletnia trawa uprawiana ze względu na zawartość sacharozy.
Opis botaniczny
Trzcina cukrowa (Saccharum officinarum) to wysoka, wieloletnia trawa, pochodząca z tropikalnych regionów Azji Południowo-Wschodniej. Dorasta do 3-6 metrów wysokości, charakteryzuje się grubymi, włóknistymi łodygami (stolonami) z węzłami, z których wyrastają długie, lancetowate liście. Kwiatostan jest gęstą, pierzastą wiechą. Trzcina cukrowa rozmnaża się wegetatywnie, poprzez sadzonki pędów. Jest to roślina ciepłolubna, wymagająca dużej ilości wody i słońca. Jej korzenie są włókniste i rozgałęzione, zapewniając stabilność w glebie.
Uprawa współrzędna
Trzcina cukrowa dobrze rośnie w towarzystwie roślin motylkowych, takich jak fasola i groch, które wzbogacają glebę w azot. Dobrze sprawdza się również w towarzystwie roślin okrywowych, które pomagają utrzymać wilgoć w glebie. Należy unikać sadzenia trzciny cukrowej w pobliżu roślin, które wymagają dużo światła, ponieważ trzcina cukrowa może je zagłuszać. Dobrze współgra z bananowcami i papają, tworząc gęsty, tropikalny krajobraz.
Metody rozmnażania
Najczęściej trzcina cukrowa rozmnażana jest wegetatywnie, poprzez sadzonki pędów (sadzonki z węzłami). Sadzonki są sadzone bezpośrednio w ziemi, w odległościach odpowiednich dla danej odmiany. Możliwe jest również rozmnażanie przez podział kłączy, ale jest to mniej popularne. Nasiona trzciny cukrowej są rzadko używane do rozmnażania, ponieważ kiełkują słabo i dają rośliny o zmiennych cechach.
Historia i tradycje
Trzcina cukrowa ma długą historię uprawy, sięgającą tysięcy lat wstecz, do Nowej Gwinei. Została rozpowszechniona przez Polinezję i Azję, a następnie przez Arabów do Europy. W średniowieczu cukier był luksusowym towarem, dostępnym tylko dla bogatych. Uprawa trzciny cukrowej była ściśle związana z niewolnictwem, szczególnie na plantacjach w Ameryce. W tradycyjnej medycynie ludowej, trzcina cukrowa była wykorzystywana do leczenia różnych dolegliwości, takich jak kaszel i problemy z trawieniem.
Kalendarz użycia
Najlepszy czas na sadzenie trzciny cukrowej to wiosna, po ustąpieniu mrozów. Okres wegetacji trwa od wiosny do jesieni. Zbiór trzciny cukrowej następuje zwykle w okresie od listopada do kwietnia, w zależności od klimatu i odmiany. Liście można zbierać przez cały sezon wegetacyjny jako materiał okrywowy. W cieplejszych klimatach, trzcina cukrowa może być uprawiana przez cały rok.