🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Opis Permapeople
Dąb drobnolistny (Quercus prinoides) to krzew lub niewielkie drzewo pochodzące ze wschodniej i centralnej Ameryki Północnej. Zazwyczaj osiąga wysokość 1,2-4,5 metra. Liście są podłużnie-jajowate z ząbkowanymi brzegami, przypominające liście dębu kasztanowatego, lecz mniejsze. Produkuje drobne żołędzie, które stanowią ważne źródło pokarmu dla dzikich zwierząt.
Ten dąb preferuje dobrze przepuszczalne, piaszczyste lub skaliste gleby oraz pełne nasłonecznienie. Często występuje na suchych, wyniosłych obszarach i jest stosunkowo odporny na suszę. Może rozrastać się za pomocą kłącz, tworząc kolonie. Rozmnażanie można przeprowadzać za pomocą nasion lub przez przesadzanie odrostów korzeniowych.
Żołędzie zjadane są przez różne gatunki ptaków i ssaków. Ze względu na niewielkie rozmiary, bywa okazjonalnie wykorzystywany w krajobrazie, szczególnie na obszarach o ograniczonej przestrzeni.
Opis botaniczny
Quercus prinoides, znany jako dąb błotny lub dąb szczotkowaty, jest gatunkiem drzewa należącym do rodziny bukowatych (Fagaceae). Występuje naturalnie we wschodniej części Ameryki Północnej, głównie na obszarach podmokłych i brzegach rzek. Jest to drzewo średniej wielkości, osiągające wysokość do 20 metrów. Kora jest ciemnoszara, głęboko popękana. Liście są skórzaste, eliptyczne lub lancetowate, z ząbkowanymi brzegami. Żołędzie są małe, o kształcie jajowatym, osadzone w miseczce pokrytej szorstkimi łuskami. Dąb błotny charakteryzuje się dużą odpornością na zalewanie i gleby o niskiej zawartości tlenu.
Uprawa współrzędna
Dąb błotny dobrze rośnie w towarzystwie roślin tolerujących cień i wilgoć, takich jak paprocie, konwalie majowe, czy bluszcz pospolity. Dobrze współgra z innymi gatunkami dębów. Należy unikać sadzenia w pobliżu roślin wymagających suchego i słonecznego stanowiska. Rośliny motylkowe, takie jak fasola i groch, mogą korzystać z obecności dębu, poprawiając żyzność gleby dzięki wiązaniu azotu.
Metody rozmnażania
Dąb błotny można rozmnażać na kilka sposobów. Najczęściej stosuje się siew żołędzi. Żołędzie należy zebrać jesienią i przechowywać w chłodnym, wilgotnym miejscu. Przed siewem zaleca się je stratyfikować przez kilka miesięcy w lodówce. Siew przeprowadza się wiosną. Można również rozmnażać dąb błotny przez sadzonki pędowe, ale jest to trudniejsze i mniej skuteczne. Dodatkowo, możliwe jest rozmnażanie przez odrosty korzeniowe, które często pojawiają się w pobliżu starszych drzew.
Historia i tradycje
Rdzenne plemiona Ameryki Północnej wykorzystywały dąb błotny od wieków. Żołędzie były ważnym źródłem pożywienia, a drewno służyło do budowy schronień, narzędzi i łodzi. Kora była używana do garbowania skór. Roślina miała również znaczenie ceremonialne i była wykorzystywana w tradycyjnej medycynie. Europejscy osadnicy szybko docenili trwałość drewna i jego przydatność do budowy. Obecnie dąb błotny jest coraz częściej sadzony w celach rekultywacyjnych i ochronnych.
Kalendarz użycia
Kwiatnienie: kwiecień-maj. Dojrzewanie żołędzi: wrzesień-październik. Sadzenie żołędzi: jesień lub wiosna (po stratyfikacji). Zbiór kory: wiosna lub jesień. Cięcie (jeśli konieczne): późna zima lub wczesna wiosna. Ściółkowanie liśćmi: jesień.