🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Kudzu włochaty jest wszechstronną rośliną w permakulturze. Jego liście i pędy młode można spożywać jako warzywo, bogate w białko i witaminy. Korzeń jest źródłem skrobi i może być używany do produkcji mąki. Roślina jest doskonałym pokrywaczem gleby, zapobiegającym erozji i poprawiającym jej strukturę. Dzięki intensywnemu wzrostowi, może być wykorzystywana do zacieniania innych roślin, tworząc mikroklimat sprzyjający ich rozwojowi. Kwiaty przyciągają pszczoły i inne zapylacze. Kudzu może być również używany jako zielony nawóz, wzbogacając glebę w azot. Należy jednak pamiętać o jego inwazyjności i kontrolować jego rozrost.
Opis Permapeople
Pueraria phaseoloides to gatunek rośliny z rodzaju Pueraria. Jest to pnącze lub pokładająca się bylina o trójlistnych liściach i fioletowych kwiatach. Pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i jest wykorzystywana jako roślina okrywowa oraz na paszę.
Opis botaniczny
Pueraria phaseoloides, znana jako kudzu włochaty, jest pnącą rośliną zielną z rodziny bobowatych (Fabaceae). Pochodzi z Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Charakteryzuje się bardzo szybkim tempem wzrostu, osiągając nawet kilka metrów dziennie. Posiada pierzaste liście składające się z trzech listków, przypominające liście fasoli. Kwiaty są drobne, fioletowe lub purpurowe, zebrane w grona. Korzeń jest gruby i bulwiasty, zawierający duże ilości skrobi. Kudzu jest rośliną ciepłolubną, preferującą gleby żyzne i wilgotne, ale toleruje również gleby piaszczyste i ubogie. Jest odporna na suszę i mrozy, choć w bardzo niskich temperaturach może przemarzać nadziemną część.
Uprawa współrzędna
Kudzu włochaty dobrze rośnie w towarzystwie roślin motylkowych, takich jak fasola i groch, ponieważ wzajemnie się uzupełniają w składnikach odżywczych. Może również korzystnie wpływać na wzrost drzew owocowych, zapewniając im cień i ochronę przed wiatrem. Należy unikać sadzenia kudzu w pobliżu roślin, które są wrażliwe na zacienienie, takich jak pomidory i papryka. Ważne jest również, aby kontrolować rozrost kudzu, aby nie zagłuszał innych roślin.
Metody rozmnażania
Kudzu włochaty można rozmnażać na kilka sposobów. Najłatwiejszą metodą jest rozmnażanie wegetatywne za pomocą odrostów korzeniowych lub fragmentów pędów. Odrosty korzeniowe można wykopać i przesadzić na nowe miejsce. Fragmenty pędów można ukorzenić w wodzie lub wilgotnym podłożu. Można również rozmnażać kudzu za pomocą nasion, ale proces ten jest bardziej czasochłonny i wymaga stratyfikacji nasion (przechowywania w chłodnym i wilgotnym miejscu przez kilka tygodni). Nasiona należy wysiewać wiosną, po ustąpieniu mrozów.
Historia i tradycje
Kudzu włochaty ma długą historię wykorzystania w Azji, szczególnie w Chinach i Japonii. Tradycyjnie używany był w medycynie ludowej do leczenia różnych dolegliwości, takich jak bóle głowy, gorączka i choroby serca. Korzeń kudzu był również spożywany jako pokarm, a jego włókna wykorzystywane do produkcji tkanin i lin. W Japonii kudzu był symbolem długowieczności i szczęścia. W XIX wieku został wprowadzony do Stanów Zjednoczonych, gdzie szybko się rozprzestrzenił i stał się inwazyjnym gatunkiem, powodującym poważne problemy ekologiczne i gospodarcze. Mimo to, w niektórych regionach USA nadal jest wykorzystywany w celach leczniczych i spożywczych.
Kalendarz użycia
Kudzu włochaty kwitnie od lipca do września. Liście i pędy młode można zbierać od wiosny do jesieni, najlepiej przed kwitnieniem, gdy są najbardziej delikatne. Korzeń zbiera się jesienią, po zakończeniu wzrostu rośliny. Nasiona dojrzewają jesienią. Roślinę można sadzić wiosną lub jesienią. Przycinanie kudzu powinno być wykonywane regularnie, aby kontrolować jego rozrost. Najlepiej przycinać go kilka razy w sezonie wegetacyjnym.