
🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Śliwa japońska jest ceniona w permakulturze ze względu na jej wczesne kwitnienie, które przyciąga zapylacze wczesną wiosną. Owoce (ume) są wykorzystywane do produkcji konfitur, dżemów, marynat (umeboshi) i likierów. Drewno jest twarde i nadaje się do wyrobu narzędzi i drobnych przedmiotów. Drzewo może służyć jako osłona przeciwwiatrowa i element krajobrazowy. Liście mogą być używane jako nawóz zielony. W medycynie tradycyjnej japońskiej owoce i kwiaty są wykorzystywane ze względu na swoje właściwości lecznicze.
Opis Permapeople
Małe, opadające drzewo o aromatycznych kwiatach, które kwitną pod koniec zimy lub na początku wiosny. Owoce są jadalne, lecz często kwaśne.
Opis botaniczny
Prunus mume, znana jako śliwa japońska, to drzewo liściaste pochodzące z Chin, Japonii, Korei i Tajwanu. Dorasta do 4-10 metrów wysokości. Charakteryzuje się wczesnym kwitnieniem, często jeszcze przed rozwojem liści, w styczniu-lutym. Kwiaty są pojedyncze lub podwójne, o barwie białej, różowej lub czerwonej, silnie pachnące. Owoce są okrągłe lub owalne, o średnicy 2-3 cm, o skórce w kolorze żółtym, zielonym lub czerwonym. Miąższ jest soczysty, ale cierpki w smaku, dlatego rzadko spożywany na surowo. Liście są eliptyczne, ząbkowane, o długości 6-8 cm. Drzewo jest odporne na mróz do -20°C.
Uprawa współrzędna
Śliwa japońska dobrze rośnie w towarzystwie roślin motylkowych, takich jak groch i fasola, które wzbogacają glebę w azot. Dobrze współgra z różami, które korzystają z ochrony przed wiatrem. Należy unikać sadzenia w pobliżu orzechów włoskich, które mogą konkurować o składniki odżywcze. Dobrze sprawdza się w sadach mieszanych z innymi drzewami owocowymi, takimi jak brzoskwinie i morele.
Metody rozmnażania
Śliwę japońską można rozmnażać na kilka sposobów. Najczęściej stosuje się szczepienie na podkładkach śliwowych lub czereśniowych. Można również rozmnażać przez sadzonki zdrewniałe pobierane zimą, ale ta metoda jest mniej skuteczna. Wysiew nasion jest możliwy, ale rośliny uzyskane w ten sposób mogą nie zachować cech odmiany matecznej i wymagają dłuższego czasu do owocowania. Podkładki można pozyskać z odrostów korzeniowych.
Historia i tradycje
Śliwa japońska ma bogatą historię w kulturze Azji Wschodniej. W Chinach uprawiana była już ponad 2000 lat temu i symbolizowała wytrwałość, nadzieję i odnowę. W Japonii, ume jest jednym z trzech szczęśliwych roślin (wraz z bambusem i sosną) i często przedstawiana w sztuce i literaturze. Kwitnące gałązki ume są tradycyjnie wstawiane do wazonów, aby cieszyć oko i zapowiadać nadejście wiosny. Umeboshi, marynowane śliwki ume, są ważnym elementem kuchni japońskiej i tradycyjnie spożywane ze względu na ich właściwości konserwujące i lecznicze.
Kalendarz użycia
Kwitnienie: styczeń-luty. Owocowanie: lipiec-sierpień (w zależności od odmiany i klimatu). Zbiór kwiatów: wczesna wiosna, przed rozwojem liści. Zbiór owoców: późne lato/wczesna jesień, gdy owoce są dojrzałe i lekko miękkie. Sadzenie: jesień lub wczesna wiosna. Cięcie: późna zima lub wczesna wiosna, przed rozpoczęciem wzrostu.