🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Szczawik zajęczy jest jadalną rośliną dziko rosnącą. Liście i bulwy zawierają kwas szczawiowy, dlatego przed spożyciem wymagają obróbki termicznej (blanszowania lub gotowania) w celu zmniejszenia zawartości kwasu. Można je dodawać do sałatek, zup, sosów, a także wykorzystywać jako zamiennik szpinaku. Bulwy są jadalne po ugotowaniu, ale zawierają więcej kwasu szczawiowego niż liście. Roślina ta ma również zastosowanie w medycynie ludowej, choć wymaga ostrożności ze względu na zawartość kwasu szczawiowego. W permakulturze szczawik zajęczy może być wykorzystywany jako roślina okrywowa, zapobiegająca erozji gleby i ograniczająca wzrost chwastów. Dodatkowo, przyciąga pożyteczne owady.
Opis Permapeople
Szczawik pospolity ( Oxalis europaea) to gatunek rośliny należący do rodzaju szczawik, rodzimy dla Europy. Jest powszechnym chwastem występującym w ogrodach i na polach.
Opis botaniczny
Szczawik zajęczy (Oxalis europaea) to bylina należąca do rodziny szczawikowatych (Oxalidaceae). Występuje w Europie, Azji Zachodniej i Północnej Afryce. Charakteryzuje się trójlistnymi liśćmi, przypominającymi koniczynę, ale o bardziej sercowatym kształcie. Liście są jasnofioletowe lub zielone, w zależności od odmiany i warunków uprawy. Kwiaty są pojedyncze, białe lub różowe, z pięcioma płatkami. Roślina wytwarza małe, kuliste bulwy pod ziemią, które służą do rozmnażania wegetatywnego. Osiąga wysokość od 10 do 30 cm. Preferuje stanowiska wilgotne i zacienione, ale rośnie również na glebach suchych i nasłonecznionych.
Uprawa współrzędna
Szczawik zajęczy dobrze rośnie w towarzystwie roślin lubiących kwaśne gleby, takich jak borówki, rododendrony i azalie. Można go również sadzić obok roślin warzywnych, takich jak sałata i rzodkiewka, aby poprawić jakość gleby. Należy unikać sadzenia szczawika w pobliżu roślin wrażliwych na kwas, takich jak pomidory i papryka.
Metody rozmnażania
Szczawik zajęczy rozmnaża się głównie wegetatywnie, za pomocą bulw. Bulwy można wykopać jesienią lub wczesną wiosną i przesadzić w nowe miejsce. Można również rozmnażać szczawik z nasion, ale jest to mniej efektywne. Nasiona należy wysiać wczesną wiosną, bezpośrednio do gruntu lub w pojemnikach. Roślina łatwo się rozsiewa za pomocą bulw, które mogą wypadać z ziemi i kiełkować w nowych miejscach.
Historia i tradycje
Szczawik zajęczy był znany i wykorzystywany od dawna w medycynie ludowej. W średniowieczu stosowano go jako środek moczopędny i przeciwskurczowy. Bulwy szczawika były również używane do wytwarzania kleju. W niektórych regionach Europy liście szczawika dodawano do potraw jako przyprawę, nadającą im kwaśny smak. Roślina ta była również uważana za symbol szczęścia i pomyślności.
Kalendarz użycia
Liście szczawika zajęczego można zbierać od wiosny do jesieni. Najmłodsze liście są najbardziej smaczne. Bulwy zbiera się jesienią, po zakończeniu kwitnienia. Roślinę można sadzić wiosną lub jesienią. Nie wymaga regularnego nawożenia ani przycinania. Kwitnie od maja do lipca.