Wojłoczka kanadyjska, borówka wydłużona, sinica łuskowata
Lonicera caerulea

🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Wojłoczka kanadyjska jest cenną rośliną w permakulturze ze względu na swoje jadalne owoce, które przypominają smak borówek amerykańskich, ale są bardziej aromatyczne. Owoce można spożywać na surowo, przetwarzać na dżemy, soki, ciasta, a także mrozić. Roślina jest miododajna, przyciąga pszczoły i inne owady zapylające. Może być wykorzystywana jako żywopłot, ochraniając przed wiatrem i tworząc naturalną barierę. Dodatkowo, jej korzenie wzmacniają glebę i zapobiegają erozji.
Opis Permapeople
Jesienny bez czarny (Lonicera caerulea) to krzew pochodzący z chłodnych klimatów północnej Japonii, Syberii i północnej Ameryki Północnej. Posiada wydłużone, owalne liście i produkuje jadalne owoce, które są zazwyczaj ciemnoniebieskie. Roślina może osiągać do 1,8 metra wysokości i charakteryzuje się rozłożystym pokrojem, co czyni ją odpowiednią do stosowania jako pokrywa glebowa lub osłona przeciwwiatrowa.Roślina wytwarza kwiaty dzwonkowate, zazwyczaj białe lub żółte. Kwitnie wczesną wiosną, stanowiąc ważne źródło nektaru dla zapylaczy.Jesienny bez czarny preferuje gleby dobrze przepuszczalne, lekko kwaśne oraz stanowiska pełne słońca do półcienia. Jest mrozoodporny i toleruje niskie temperatury, ale może wymagać ochrony przed silnymi wiatrami. Aby skutecznie uprawiać tę roślinę, ważne jest regularne podlewanie i zapewnienie odpowiedniego drenażu. Przycinanie może być również konieczne, aby utrzymać jej kształt i pobudzić produkcję owoców.Owoce jesiennego bezu czarnego są jadalne i można je spożywać na surowo lub przetwarzać na dżemy, galaretki i inne przetwory. Są bogate w antyoksydanty i mają słodko-kwaskowy smak. Po zbiorze owoce można przechowywać w lodówce przez kilka tygodni.Oprócz wartości jako źródło pożywienia, jesienny bez czarny ma kilka innych zastosowań. Roślina jest znana ze swoich właściwości leczniczych i była stosowana w leczeniu różnych schorzeń, w tym przeziębień, grypy i problemów trawiennych. Jest również wykorzystywana jako naturalny nawóz oraz jako ściółka poprawiająca zdrowie gleby. Jej gęsty, rozłożysty pokrój sprawia, że jest skuteczną rośliną okrywową i osłoną przeciwwiatrową.Jesienny bez czarny jest cenną rośliną dla dzikiej fauny, zapewniając pokarm i schronienie dla różnych zwierząt. Owoce są ulubione przez ptaki i małe ssaki, a gęsty pokrój rośliny zapewnia schronienie dla dzikich zwierząt. Ponadto, wczesny okres kwitnienia rośliny czyni ją ważnym źródłem nektaru dla zapylaczy.
Opis botaniczny
Wojłoczka kanadyjska (Lonicera caerulea) to krzew z rodziny przeworotowatych (Caprifoliaceae). Pochodzi z Syberii i północnej Ameryki. Osiąga wysokość od 1 do 2 metrów. Posiada wydłużone, owalne liście o ciemnozielonym kolorze. Kwitnie wiosną, wytwarzając małe, białe lub różowe kwiaty zebrane w pęczki. Owoce są niebiesko-fioletowe, podłużne jagody o słodko-kwaskowatym smaku. Krzew jest mrozoodporny i łatwy w uprawie.
Uprawa współrzędna
Wojłoczka kanadyjska dobrze rośnie w towarzystwie innych krzewów owocowych, takich jak porzeczki, agrest i maliny. Dobrze współgra również z drzewami owocowymi, takimi jak jabłonie i grusze. Należy unikać sadzenia w pobliżu roślin o silnie kwaśnym odczynie gleby, takich jak azalie i rododendrony. Dobrym towarzyszem jest również bez czarny, który poprawia strukturę gleby i przyciąga owady zapylające.
Metody rozmnażania
Wojłoczkę kanadyjską można rozmnażać na kilka sposobów. Najłatwiejsza jest rozmnażanie przez odrosty korzeniowe, które naturalnie pojawiają się wokół krzewu. Można również rozmnażać przez sadzonki pędowe pobierane wczesną wiosną lub późną jesienią. Sadzonki ukorzenia się w wilgotnym podłożu. Możliwe jest również rozmnażanie przez nasiona, ale jest to bardziej czasochłonne i wymaga stratyfikacji nasion (przechowywania w chłodzie przez kilka tygodni).
Historia i tradycje
Wojłoczka kanadyjska od dawna była wykorzystywana przez rdzennych mieszkańców Syberii i Ameryki Północnej jako źródło pożywienia i lekarstwa. Owoce spożywano na surowo lub suszone, a z liści i kory przygotowywano napary o właściwościach leczniczych. W tradycyjnej medycynie syberyjskiej wojłoczkę stosowano w leczeniu przeziębień, gorączek i problemów żołądkowych. W Europie i Ameryce Północnej wojłoczka zyskała popularność w ostatnich latach, głównie ze względu na swoje walory smakowe i łatwość uprawy.
Kalendarz użycia
Kwitnienie: kwiecień-maj. Dojrzewanie owoców: czerwiec-lipiec. Sadzenie: wiosna lub jesień. Cięcie: późna jesień lub wczesna wiosna (usuwanie starych i uszkodzonych pędów). Zbiór owoców: czerwiec-lipiec (w miarę dojrzewania).