Chabrata purpurowa, Bluszcz purpurowy, Ipomoea, Wąwelina purpurowa
Ipomoea purpurea

🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Chabrata purpurowa jest ceniona głównie za swoje dekoracyjne kwiaty, które przyciągają zapylacze, takie jak pszczoły i motyle. Może być uprawiana jako roślina okrywowa, pomagając w utrzymaniu wilgoci w glebie i ograniczając wzrost chwastów. Młode liście i pąki kwiatowe są jadalne, choć spożywane w niewielkich ilościach ze względu na zawartość alkaloidów. Tradycyjnie, niektóre części rośliny były wykorzystywane w medycynie ludowej, ale ze względu na potencjalną toksyczność, należy zachować ostrożność. Można ją również wykorzystać do tworzenia naturalnych barwników.
Opis Permapeople
Ciecierzyca purpurowa (Ipomoea purpurea) to gatunek rośliny z rodzaju Ipomoea, uprawiana jako roślina ozdobna. Jest to roślina jednoroczna, osiągająca wysokość 2–3 m, o liściach sercowatych i kwiatach w kształcie trąbki, zazwyczaj fioletowych, różowych lub białych.
Opis botaniczny
Ipomoea purpurea, znana jako chabrata purpurowa, to pnącze z rodziny porostowatych (Convolvulaceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej, ale została szeroko rozprzestrzeniona na całym świecie jako roślina ozdobna i chwast. Charakteryzuje się sercowatymi, strzałkowatymi liśćmi i dużymi, lejkowatymi kwiatami o intensywnie purpurowej, różowej, czerwonej lub białej barwie. Kwiaty otwierają się rano i zamykają w ciągu dnia, szczególnie w pochmurne dni. Roślina wytwarza torebki nasienne zawierające kilka nasion. Jest to roślina jednoroczna, szybko rosnąca i osiągająca długość nawet do 6 metrów.
Uprawa współrzędna
Chabrata purpurowa dobrze rośnie w towarzystwie kukurydzy, słonecznika i fasoli, ponieważ wykorzystuje je jako podporę do wspinania się. Przyciąga zapylacze, które mogą korzystnie wpływać na uprawy owocowe i warzywne w pobliżu. Należy unikać sadzenia jej w pobliżu roślin wrażliwych na konkurencję o światło i składniki odżywcze. Nie ma znanych negatywnych interakcji z innymi roślinami, ale ze względu na jej szybki wzrost, należy kontrolować jej rozprzestrzenianie się.
Metody rozmnażania
Chabrata purpurowa rozmnaża się najczęściej przez nasiona. Nasiona można wysiewać bezpośrednio do gruntu na wiosnę, po ustąpieniu przymrozków, lub wysiewać w pomieszczeniach na 6-8 tygodni przed ostatnimi przymrozkami. Nasiona wymagają skaryfikacji (delikatnego uszkodzenia powłoki nasiennej) w celu przyspieszenia kiełkowania. Można to zrobić poprzez delikatne zeskrobanie powierzchni nasiona lub namoczenie ich w ciepłej wodzie na 24 godziny. Roślina nie rozmnaża się dobrze przez sadzonki.
Historia i tradycje
Chabrata purpurowa była uprawiana przez rdzennych mieszkańców Ameryki Południowej od wieków, zarówno jako roślina ozdobna, jak i w celach leczniczych. W medycynie ludowej wykorzystywano ją do leczenia ran, oparzeń i infekcji. W niektórych kulturach wierzono, że kwiaty chabraty purpurowej mają moc ochronną. W Europie i Ameryce Północnej została wprowadzona w XVII wieku i szybko zyskała popularność jako roślina ozdobna w ogrodach.
Kalendarz użycia
Kiełkowanie nasion: kwiecień-czerwiec. Wysiew do gruntu: maj-czerwiec. Kwitnienie: lipiec-październik. Zbiór nasion: październik-listopad. Roślina jest wrażliwa na mróz, więc wysiew i sadzenie należy przeprowadzać po ustąpieniu ryzyka przymrozków. Można również rozpocząć uprawę w pomieszczeniach w lutym-marcu.
