🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Hiacynt wschodni jest przede wszystkim ceniony za swoje piękne kwiaty, które mogą być wykorzystywane do tworzenia ozdobnych rabat i bukietów. W permakulturze, choć nie jest to roślina o bezpośrednim zastosowaniu spożywczym, może pełnić funkcję wabiącą zapylacze, szczególnie wczesną wiosną. Bulwy hiacynta zawierają substancje drażniące, dlatego nie są zalecane do spożycia. Można go wykorzystać jako roślinę okrywającą w miejscach, gdzie jego wymagania glebowe i słoneczne są spełnione. Jego intensywny zapach może odstraszać niektóre szkodniki.
Opis Permapeople
Hyacynth orientalis, znany również jako hiacynt wschodni, jest gatunkiem rośliny kwitnącej z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), podrodziny Scilloideae. Pochodzi z wschodniej części regionu śródziemnomorskiego, od Turcji do Palestyny.
Opis botaniczny
Hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis) to gatunek rośliny z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), pochodzący z obszarów wschodniego Morza Śródziemnego, Turcji, Libanu i Iranu. Jest to roślina cebulowa o wysokości od 15 do 30 cm. Charakteryzuje się gęstym kwiatostanem, który składa się z wielu dzwonkowatych kwiatów w różnych kolorach – białym, różowym, czerwonym, fioletowym, niebieskim i żółtym. Liście są lancetowate, proste, o ciemnozielonym kolorze. Bulwa hiacynta jest okrągła lub jajowata, pokryta brązową łuską. Kwitnie wiosną, zwykle w kwietniu i maju.
Uprawa współrzędna
Hiacynt dobrze rośnie w towarzystwie roślin cebulowych, takich jak tulipany, narcyzy i krokusy. Dobrze komponuje się również z roślinami o wczesnym okresie kwitnienia, takimi jak przebiśniegi i śnieżyce. Należy unikać sadzenia hiacyntów w pobliżu roślin o silnym zapachu, które mogą zakłócać jego aromat. Dobrze rośnie w towarzystwie bylin i krzewów, które zapewniają mu osłonę przed wiatrem.
Metody rozmnażania
Hiacynt wschodni rozmnaża się głównie przez cebule potomne, które powstają przy bulwach matecznych. Można je oddzielić po przekwitnięciu rośliny i posadzić jesienią. Można również rozmnażać hiacynta przez podział bulw, ale jest to mniej efektywne. Rozmnażanie z nasion jest możliwe, ale wymaga cierpliwości, ponieważ rośliny uzyskane z nasion kwitną dopiero po kilku latach. Cebule hiacyntów można również wymuszać do kwitnienia w pomieszczeniach.
Historia i tradycje
Hiacynt był znany już w starożytnej Grecji i Rzymie. W mitologii greckiej, hiacynt był młodym chłopcem, ulubieńcem Apollina, który zginął podczas gry w dysk. Z jego krwi wyrosły kwiaty hiacynta. W średniowieczu hiacynt symbolizował stałość i wierność. W języku kwiatów hiacynt symbolizuje grę, zabawę, a także dumę i arogancję, w zależności od koloru. W Turcji hiacynt był symbolem miłości i piękna, a jego kwiaty były często wykorzystywane w poezji i sztuce.
Kalendarz użycia
Sadzenie cebul: wrzesień - listopad. Kwitnienie: kwiecień - maj. Wykonanie wykopu i podziału cebul potomnych: po przekwitnięciu, latem. Przechowywanie cebul: po przekwitnięciu, cebule należy wykopać, osuszyć i przechowywać w suchym, chłodnym miejscu do jesieni. Wymuszanie do kwitnienia w pomieszczeniach: cebule sadzi się w doniczkach jesienią lub zimą, aby uzyskać kwiaty wczesną wiosną.