🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Trzcina cukrowa jest cenną rośliną w permakulturze ze względu na swoje wszechstronne zastosowanie. Jej bulwy są jadalne i bogate w skrobię, przypominają smak kasztanów lub orzechów ziemnych. Można je spożywać na surowo, piec, gotować lub suszyć i mielić na mąkę. Liście i łodygi mogą być używane do plecenia koszy, mat i innych przedmiotów. Roślina ta dobrze sprawdza się jako roślina brzegowa w oczkach wodnych i stawach, stabilizując brzegi i oczyszczając wodę. Jest również atrakcyjna dla dzikiej zwierzyny.
Opis Permapeople
Eleocharis dulcis, zwany też orzechem wodnym chińskim, to roślina trawiasta uprawiana dla bulw korzeniowych (kłączów), które spożywane są na surowo, lekko gotowane lub grillowane, a często także mielone na mąkę.
Opis botaniczny
Eleocharis dulcis, znana jako trzcina cukrowa, to wieloletnia roślina wodna z rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Pochodzi z Azji Wschodniej i Australii. Charakteryzuje się smukłymi, wzniesionymi łodygami o wysokości 30-100 cm. Liście są redukowane do pochewek otaczających łodygi. Kwiaty są zebrane w gęste, kuliste kłody na szczycie łodygi. Najbardziej charakterystyczną cechą są podziemne bulwy, które magazynują skrobię. Roślina preferuje stanowiska wilgotne, bagienne lub zanurzone w wodzie.
Uprawa współrzędna
Trzcina cukrowa dobrze rośnie w towarzystwie innych roślin wodnych i bagiennych, takich jak irysy, tatarak, i szuwary. Pomaga w stabilizacji brzegu i tworzy siedlisko dla wielu organizmów wodnych. Należy unikać sadzenia jej w pobliżu roślin wymagających suchego podłoża. Dobrze współgra z roślinami oczyszczającymi wodę, takimi jak rzęsa wodna.
Metody rozmnażania
Trzcina cukrowa rozmnaża się głównie przez podział bulw. Można je podzielić wiosną lub jesienią i posadzić w wilgotnym podłożu. Można również rozmnażać przez nasiona, ale jest to mniej efektywne i wymaga stratyfikacji nasion. Nasiona należy wysiać wczesną wiosną w wilgotnym podłożu i utrzymać stałą wilgotność. Roślina łatwo się rozrasta wegetatywnie, tworząc gęste kępy.
Historia i tradycje
Trzcina cukrowa ma długą historię wykorzystania w Azji, szczególnie w Chinach i Japonii. Bulwy były tradycyjnie spożywane przez ludność wiejską jako źródło pożywienia, zwłaszcza w okresach niedoboru. W medycynie ludowej wykorzystywano ją ze względu na właściwości wzmacniające i odżywcze. W Japonii znana jest jako "madake" i była ważnym składnikiem diety w niektórych regionach. W przeszłości wykorzystywano ją również do produkcji alkoholu.
Kalendarz użycia
Okres wegetacji trwa od wiosny do jesieni. Bulwy można zbierać od jesieni do wczesnej wiosny, po ustąpieniu mrozów. Najlepszy czas na podział bulw to wiosna, przed rozpoczęciem wzrostu. Liście i łodygi można zbierać przez cały okres wegetacji. Kwitnie od czerwca do sierpnia.