🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Wełnianka wełnista jest przede wszystkim ceniona za swoje właściwości lecznicze, a konkretnie za zawartość glikozydów nasercowych, które wpływają na pracę serca. Należy jednak pamiętać, że roślina jest silnie trująca i wymaga ostrożności w użytkowaniu. W permakulturze może być uprawiana jako roślina lecznicza w specjalnie wydzielonych obszarach, z dala od dzieci i zwierząt. Może również pełnić funkcję ozdobną, przyciągając pszczoły i inne zapylacze. Nie nadaje się do bezpośredniego spożycia.
Opis Permapeople
Naparstnica wełnista (Digitalis lanata) to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Pochodzi z Europy Wschodniej, w tym z Bałkanów i części Rosji. Jest to bylina, która może osiągać do 1 metra wysokości. Roślina posiada lancetowate liście, ułożone w rozetę przy podstawie łodygi. Łodyga jest wysoka i wyprostowana, a na niej wyrastają kwiatostany w postaci gron białych lub kremowych kwiatów, z purpurowymi lub brązowymi znaczeniami. Roślina preferuje gleby dobrze przepuszczalne i stanowiska od częściowego do pełnego nasłonecznienia. Często uprawiana jest jako roślina ozdobna w ogrodach.
Opis botaniczny
Wełnianka wełnista (Digitalis lanata) to dwuletnia roślina zielna z rodziny babkowatych (Plantaginaceae). Osiąga wysokość od 50 do 150 cm. Charakteryzuje się szaro-zielonymi, wełniście owłosionymi liśćmi, które są lancetowate lub jajowatolancetowate. Kwiaty zebrane są w jednostronne grona, są dzwonkowate, bladożółte lub białe, z purpurowymi żyłkami i kropkami wewnątrz. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocem jest torebka zawierająca liczne drobne nasiona. Występuje naturalnie w Europie, Azji i Afryce Północnej. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste, gleby suche, piaszczyste lub żwirowe.
Uprawa współrzędna
Wełnianka wełnista dobrze rośnie w towarzystwie roślin, które preferują suche, piaszczyste gleby, takich jak macierzanka, rozmaryn czy tymianek. Należy unikać sadzenia jej w pobliżu roślin wymagających żyznej i wilgotnej gleby. Ze względu na jej toksyczność, nie powinna być uprawiana w pobliżu roślin jadalnych, aby uniknąć przypadkowego spożycia.
Metody rozmnażania
Wełnianka wełnista rozmnaża się głównie przez nasiona. Nasiona wysiewa się wiosną lub jesienią bezpośrednio do gruntu. Kiełkują dość wolno i nierównomiernie. Można również wysiewać nasiona wczesną wiosną w pojemnikach, a następnie przesadzać młode rośliny do gruntu po ostatnich przymrozkach. Roślina dobrze się samoregeneruje, pozostawiając nasiona na glebie. Rozmnażanie wegetatywne (przez podział kęp) jest możliwe, ale rzadziej stosowane.
Historia i tradycje
Wełnianka wełnista była znana i wykorzystywana w medycynie ludowej od wieków. Już w starożytności stosowano ją w leczeniu chorób serca, choć wiedza o jej właściwościach i dawkowaniu była często nieprecyzyjna i wiązała się z ryzykiem zatrucia. W średniowieczu i nowożytności roślina zyskała popularność w Europie jako środek moczopędny i sercowzmacniający. W XIX wieku wyizolowano z niej digoksynę, która do dziś jest stosowana w farmakologii.
Kalendarz użycia
Kwitnienie: czerwiec-sierpień. Zbiór liści: podczas kwitnienia, w słoneczny dzień. Suszenie liści: po zebraniu, w zacienionym i przewiewnym miejscu. Siew nasion: wiosna (marzec-kwiecień) lub jesień (październik-listopad). Sadzenie rozsady: maj-czerwiec. Roślina jest dwuletnia, więc pierwszy rok rozwija liście, a drugiego roku kwitnie i owocuje.