🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Rimu jest cennym gatunkiem drzewa w permakulturze, choć jego zastosowanie jest ograniczone ze względu na powolny wzrost i specyficzne wymagania siedliskowe. Drewno rimu jest bardzo trwałe i odporne na gnicie, co czyni je idealnym materiałem na konstrukcje zewnętrzne, takie jak szkielety szklarni, pergole czy elementy ogrodzeń. W tradycyjnej medycynie Maorysów, olejki eteryczne pozyskiwane z drewna i liści rimu były wykorzystywane do leczenia infekcji dróg oddechowych i ran. Można go również wykorzystać jako drzewo wiatrochronne, choć wymaga przestrzeni. Ze względu na jego powolny wzrost, nie jest to roślina przeznaczona do szybkiego uzyskania plonów.
Opis Permapeople
Dacrydium cupressinum, powszechnie znana jako rimu, jest dużym, wiecznie zielonym drzewem iglastym endemicznym dla Nowej Zelandii.
Opis botaniczny
Dacrydium cupressinum, znany jako rimu, to wiecznie zielone drzewo iglaste występujące endemicznie w Nowej Zelandii. Osiąga wysokość do 40 metrów i średnicę pnia do 2 metrów. Kora jest szarobrązowa, łuszcząca się w cienkich paskach. Liście są łuskowate, ściśle przylegające do pnia, o długości 2-4 mm. Szyszki są małe, kuliste, o średnicy 2-3 cm, dojrzewają po około 18 miesiącach. Drewno rimu jest czerwono-brązowe, trwałe i odporne na działanie czynników atmosferycznych. Drzewo charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu i długowiecznością, osiągając wiek nawet ponad 800 lat. Należy do rodziny Dacrydiaceae.
Uprawa współrzędna
Rimu najlepiej rośnie w towarzystwie innych drzew iglastych i liściastych, które zapewniają mu ochronę przed wiatrem i słońcem. Dobrze komponuje się z drzewami z rodziny bukowatych i sosnowatych. Należy unikać sadzenia rimu w pobliżu roślin wymagających żyznej gleby, ponieważ rimu preferuje gleby ubogie i kwaśne. Nie ma znanych negatywnych interakcji z innymi roślinami, ale ze względu na jego rozmiar i wymagania siedliskowe, należy zapewnić mu odpowiednią przestrzeń.
Metody rozmnażania
Rozmnażanie rimu jest trudne i powolne. Najczęściej rozmnażane jest przez nasiona, ale kiełkowanie jest niskie i wymaga specjalnych warunków. Nasiona należy stratyfikować przez kilka miesięcy w chłodnym i wilgotnym miejscu. Możliwe jest również rozmnażanie przez sadzonki pędowe, ale proces ten jest długotrwały i wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Rozmnażanie wegetatywne, takie jak ukorzenianie sadzonek, jest rzadko stosowane ze względu na trudności w ukorzenianiu.
Historia i tradycje
Rimu odgrywało ważną rolę w kulturze Maorysów, gdzie było uważane za święte drzewo. Drewno rimu było wykorzystywane do budowy domów, łodzi, narzędzi i rzeźb. Olejki eteryczne pozyskiwane z rimu były stosowane w tradycyjnej medycynie do leczenia różnych dolegliwości. Drzewo było również wykorzystywane w ceremoniach religijnych i rytuałach. W czasach kolonialnych, rimu stało się cennym surowcem dla przemysłu drzewnego, co doprowadziło do jego intensywnej eksploatacji i zagrożenia dla populacji. Obecnie, ochrona rimu jest priorytetem w Nowej Zelandii.
Kalendarz użycia
Rimu kwitnie od września do listopada. Szyszki dojrzewają przez około 18 miesięcy, więc są gotowe do zbioru w następnym roku. Najlepszy czas na sadzenie rimu to wiosna lub jesień. Ze względu na powolny wzrost, nie wymaga częstego przycinania. Drewno można pozyskiwać przez cały rok, ale najlepiej jest to robić w okresie spoczynku wegetacyjnego.