🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Opis Permapeople
Corymbia citriodora, powszechnie znana jako eukaliptus cytrynowy, jest wysokim drzewem endemicznym dla wschodniej Australii. Charakteryzuje się silnym cytrynowym zapachem wydobywającym się z liści.
Opis botaniczny
Corymbia citriodora (dawniej Eucalyptus citriodora) to wysokie, wiecznie zielone drzewo pochodzące z Australii. Osiąga wysokość do 50 metrów. Kora jest gładka, włóknista i barwy białej, kremowej lub różowej, często z czerwonymi plamami. Liście lancetowate, skórzaste, o długości 12-20 cm i szerokości 2-4 cm, wydzielają intensywny cytrynowy zapach po zgnieceniu. Kwiaty białe, zebrane w grona. Owoc to torebka zawierająca małe, płaskie nasiona. Drzewo charakteryzuje się szybkim wzrostem i dużą tolerancją na suszę.
Uprawa współrzędna
Eukaliptus cytrynowy dobrze rośnie w towarzystwie roślin, które preferują gleby przepuszczalne i słoneczne stanowiska, np. lawenda, rozmaryn, szałwia. Należy unikać sadzenia w pobliżu roślin wrażliwych na silne wiatry, ponieważ eukaliptus może tworzyć gęstą koronę, która osłabia dostęp światła. Nie jest znany z negatywnego wpływu na inne rośliny, ale ze względu na silny wzrost może konkurować o wodę i składniki odżywcze.
Metody rozmnażania
Najczęściej rozmnażany z nasion, które wymagają stratyfikacji (przechłodzenia) przed wysiewem. Możliwe jest również rozmnażanie wegetatywne poprzez sadzonki pędowe, choć jest to trudniejsze i mniej efektywne. Sadzonki powinny być pobierane z młodych, zdrowych pędów i ukorzeniane w wilgotnym podłożu z dodatkiem ukorzeniacza. Rozmnażanie przez odrosty korzeniowe jest również możliwe, ale rzadko stosowane.
Historia i tradycje
Aborigeni australijscy od dawna wykorzystywali eukaliptus cytrynowy w celach leczniczych, głównie do leczenia ran, infekcji i gorączki. Olejek eteryczny był używany w rytuałach i do aromatyzowania potraw. Europejczycy odkryli jego właściwości w XIX wieku i zaczęli uprawiać na plantacjach w celu pozyskiwania olejku eterycznego. Obecnie uprawiany jest w wielu krajach tropikalnych i subtropikalnych.
Kalendarz użycia
Kwiaty pojawiają się zwykle od listopada do stycznia. Zbiór liści do pozyskiwania olejku eterycznego można przeprowadzać przez cały rok, choć najwyższą zawartość olejków osiągają w okresie wzrostu wegetacyjnego (wiosna-lato). Sadzenie i przesadzanie najlepiej przeprowadzać wiosną lub wczesną jesienią. Cięcie formujące można wykonywać w okresie spoczynku, czyli zimą.