Portugese laurierkers, Portugese laurier, Laurier van Portugal
Prunus lusitanica
🌿 Morfologie
🌞 Groeiomstandigheden
🌍 Herkomst en familie
🌾 Toepassingen
Let op: Ondanks de zorgvuldigheid bij het opstellen van deze fiche is het essentieel om verschillende bronnen te raadplegen voordat u een plant gebruikt of consumeert. Bij twijfel, raadpleeg een gekwalificeerde professional
Permacultuur toepassingen
De Portugese laurierkers is een veelzijdige plant in de permacultuur. Zijn bladeren kunnen, mits met mate, gebruikt worden voor het aromatiseren van sauzen en stoofschotels (vergelijkbaar met laurierblad, maar subtieler). De bessen zijn, na verwerking (koken), eetbaar, maar de pitten bevatten blauwzuur en moeten vermeden worden. In de tuin biedt de plant een uitstekende haag die beschutting biedt aan vogels en insecten. Het dicht bladerdak zorgt voor schaduw en helpt de bodem vochtig te houden. Het snoeisel kan gebruikt worden als mulch of toegevoegd worden aan een composthoop.
Permapeople beschrijving
Prunus lusitanica, de Portugese laurier, is een groenblijvende struik of kleine boom, inheems in het Iberisch Schiereiland en het zuidwesten van Frankrijk. De plant wordt gewaardeerd om zijn glanzende, donkergroene bladeren en geurige witte bloemen die in het vroege voorjaar bloeien. Er worden kleine, donkerpaarse vruchten gevormd, die echter zelden worden gegeten. Het wordt vaak gebruikt als haag- of schermplant in tuinen en landschappen.
Botanische beschrijving
De Portugese laurierkers (Prunus lusitanica) is een groenblijvende struik of kleine boom die behoort tot de rozenfamilie (Rosaceae). Hij is inheems in het Iberisch Schiereiland (Portugal en Spanje) en Noord-Afrika (Marokko). De plant kan een hoogte van 4 tot 15 meter bereiken. De bladeren zijn glanzend donkergroen, elliptisch tot lancetvormig en hebben een roodachtige bladsteel. De bloemen zijn klein, wit en geurend, en verschijnen in lange, hangende trossen in het voorjaar. De vruchten zijn kleine, eivormige bessen die bij rijpheid donkerrood tot bijna zwart zijn.
Combinatieteelt
De Portugese laurierkers is over het algemeen een goede buur in de tuin. Hij verdraagt schaduw en kan daarom goed onder grotere bomen geplant worden. Hij concurreert mogelijk met andere planten om water en voedingsstoffen als hij te dicht bij ze geplant wordt. Planten die goed samengaan met de Portugese laurierkers zijn bijvoorbeeld vaste planten die schaduw verdragen, zoals hosta's, varens en elfenbloemen (Epimedium).
Vermeerderingsmethoden
De Portugese laurierkers kan worden vermeerderd door zaad, stekken en afleggen. Zaad vermeerdering is mogelijk, maar de kieming kan traag en onvoorspelbaar zijn. Stekken is een meer betrouwbare methode. Neem in de late zomer halfhoutige stekken van ongeveer 10-15 cm lang. Verwijder de onderste bladeren en steek de stekken in een vochtig stekmedium. Afleggen is een andere optie: buig een tak naar de grond, begraaf een deel ervan en laat het wortelen. Zodra de tak wortels heeft gevormd, kan deze van de moederplant worden gescheiden.
Geschiedenis en tradities
De Portugese laurierkers werd al in de 17e eeuw in Europa geïntroduceerd als sierplant. Vanwege zijn dichtheid en groenblijvende karakter werd hij vaak gebruikt in formele tuinen en als haagplant. Er zijn geen uitgesproken traditionele medicinale toepassingen bekend voor de Portugese laurierkers, in tegenstelling tot sommige andere Prunus-soorten. Echter, in sommige culturen worden de bladeren soms gebruikt voor het zetten van thee, hoewel voorzichtigheid geboden is vanwege de aanwezigheid van blauwzuur in de pitten.
Gebruikskalender
Bloei: mei-juni. Oogst (bessen): herfst (na verwerking!). Snoeien: kan het hele jaar door, maar bij voorkeur in het late voorjaar of vroege zomer na de bloei. Planten: het hele jaar door, mits de grond niet bevroren is. Zaaien: het beste in het najaar, na stratificatie (koudebehandeling) van de zaden.