🌿 Morfologie
🌞 Groeiomstandigheden
🌍 Herkomst en familie
🌾 Toepassingen
Let op: Ondanks de zorgvuldigheid bij het opstellen van deze fiche is het essentieel om verschillende bronnen te raadplegen voordat u een plant gebruikt of consumeert. Bij twijfel, raadpleeg een gekwalificeerde professional
Permacultuur toepassingen
De gele lupine is een uitstekende stikstoffixerende plant, waardoor het de bodem verrijkt en een ideale groenbemester is. Het is ook een aantrekkelijke plant voor bijen en andere bestuivers. De zaden zijn, na bereiding (verwijderen van de alkaloïden), eetbaar, maar worden zelden gebruikt. In de pastoorale landbouw wordt het gebruikt als veevoer, hoewel met mate vanwege de aanwezigheid van alkaloïden. De plant kan ook gebruikt worden als snijbloem.
Permapeople beschrijving
Een soort bloeiende plant uit de vlinderbloemfamilie (Fabaceae).
Botanische beschrijving
Lupinus luteus is een eenjarige of tweejarige plant uit de vlinderbloemfamilie (Fabaceae). De plant wordt 30 tot 90 cm hoog en heeft opgaande stengels. De bladeren zijn handdelig samengesteld met 5 tot 9 smalle, lancetvormige blaadjes. De bloemen staan in een dichte, cilindrische aar en zijn geel van kleur. De vrucht is een peul die 3 tot 5 zaden bevat. De plant komt van nature voor in Zuid-Europa, Noord-Afrika en West-Azië, maar is nu ook verwilderd in andere delen van Europa en Noord-Amerika. Het is een nitrofiele soort, wat betekent dat het goed groeit op stikstofarme bodems.
Combinatieteelt
Gele lupine is een goede begeleider voor koolsoorten, tomaten en paprika's, omdat het de bodem verrijkt met stikstof. Het kan ook gunstig zijn voor aardappelen en wortelgewassen. Vermijd het planten van lupine in de buurt van uien en knoflook, omdat deze planten de groei van de lupine kunnen remmen. De lupine trekt ook nuttige insecten aan, zoals bijen en hommels, die de bestuiving van andere planten bevorderen.
Vermeerderingsmethoden
Lupinus luteus wordt voornamelijk vermeerderd door zaad. De zaden kunnen in het voorjaar of najaar worden gezaaid. Het is belangrijk om de zaden voor het zaaien te scarificeren (het harde zaadhuidje beschadigen) om de kieming te bevorderen. Dit kan door de zaden lichtjes aan te schuren met schuurpapier of door ze een nacht in water te weken. De plant kan ook worden vermeerderd door middel van stekken, maar dit is minder gebruikelijk.
Geschiedenis en tradities
De gele lupine werd al in de oudheid gebruikt door de Romeinen en Grieken als groenbemester en veevoer. In de middeleeuwen werd de plant ook gebruikt in de geneeskunde, hoewel de effectiviteit hiervan niet wetenschappelijk is bewezen. In sommige culturen werd de lupine geassocieerd met vruchtbaarheid en geluk. De zaden werden traditioneel gebruikt om een soort 'lupine-koffie' te maken, maar dit vereiste een zorgvuldige bereiding om de giftige alkaloïden te verwijderen.
Gebruikskalender
Zaaien: maart-april of september-oktober. Bloei: mei-juli. Oogst (zaden): augustus-september. Groenbemesting: de plant kan in het najaar worden ingezaaid en in het voorjaar worden ondergeploegd. Snoeien is meestal niet nodig, maar uitgebloeide bloemen kunnen worden verwijderd om de zaadvorming te stimuleren.