🌿 Morfologie
🌞 Groeiomstandigheden
🌍 Herkomst en familie
🌾 Toepassingen
Let op: Ondanks de zorgvuldigheid bij het opstellen van deze fiche is het essentieel om verschillende bronnen te raadplegen voordat u een plant gebruikt of consumeert. Bij twijfel, raadpleeg een gekwalificeerde professional
Permacultuur toepassingen
Digitalis lanata wordt voornamelijk gebruikt als medicijnplant, maar kan ook een decoratieve rol spelen in de permacultuurtuin. De plant staat bekend om zijn hartglycosiden, die in kleine doses gebruikt kunnen worden om hartfalen te behandelen. Let op: de plant is giftig en vereist uiterste voorzichtigheid bij gebruik. In de tuin trekt het bestuivers aan, zoals bijen en hommels. Het kan ook gebruikt worden als groenbemester, hoewel dit minder gebruikelijk is vanwege de toxiciteit.
Permapeople beschrijving
Griekse vingerhoedskruid (Digitalis lanata) is een soort bloeiende plant uit de weegbreefamilie (Plantaginaceae). De soort is inheems in Oost-Europa, inclusief de Balkan en delen van Rusland. Het is een kruidachtige, overblijvende plant die tot 1 meter hoog kan worden. De plant heeft lancetvormige bladeren die in een rozet aan de basis van de stengel zijn gerangschikt. De stengel is lang en rechtopstaand en draagt aren met witte of roomkleurige bloemen met paarse of bruine tekeningen. De plant geeft de voorkeur aan goed doorlatende grond en een standplaats in halfschaduw tot volle zon. Ze wordt vaak als sierplant in tuinen gekweekt.
Botanische beschrijving
Digitalis lanata is een tweejarige of kortlevende meerjarige plant uit de weegbreefamilie (Plantaginaceae). De plant bereikt een hoogte van 30 tot 120 cm. De bladeren zijn langwerpig-lancetvormig en zijn dicht behaard, vandaar de naam 'wollig'. De bloemen staan in een eenzijdige, dichte aar en zijn bleekgeel tot wit, met bruine spikkels. De bloemkroon is groot en heeft een karakteristieke lip. De vrucht is een doosvrucht. Digitalis lanata komt van nature voor in Europa, met name in bergachtige gebieden. Het is een voorkeurssoort voor kalkrijke, goed doorlatende grond in de volle zon of halfschaduw.
Combinatieteelt
Digitalis lanata kan goed samengaan met planten die houden van kalkrijke grond, zoals lavendel en rozemarijn. Het trekt bestuivers aan die ook andere planten in de tuin kunnen bevruchten. Vermijd het planten in de buurt van planten die gevoelig zijn voor hartglycosiden, zoals bepaalde veesoorten. Het is raadzaam om de plant niet in de buurt van eetbare planten te plaatsen, vanwege het risico op verwarring en vergiftiging.
Vermeerderingsmethoden
Digitalis lanata kan vermeerderd worden door zaad. De zaden zijn klein en hebben een lage kiemkracht. Het is aan te raden om de zaden in het voorjaar te zaaien in een zaaibak of direct in de grond. De zaailingen moeten worden verspeend en uitgeplant op hun definitieve plek. De plant kan ook vegetatief vermeerderd worden door middel van wortelstokken, maar dit is minder gebruikelijk. Zelfzaaiing komt vaak voor.
Geschiedenis en tradities
Digitalis lanata heeft een lange geschiedenis in de volksgeneeskunde. Al in de middeleeuwen werd de plant gebruikt om hartproblemen te behandelen. De actieve stoffen, hartglycosiden, werden in de 18e eeuw geïsoleerd en kwamen aan het licht als effectieve middelen tegen hartfalen en onregelmatige hartslag. De plant werd traditioneel ook gebruikt als diureticum en tegen reumatische klachten. Echter, vanwege de hoge toxiciteit was het gebruik altijd voorbehouden aan ervaren kruidenkenners.
Gebruikskalender
Bloei: juni - augustus. Zaaien: maart - april (binnen) of april - mei (buiten). Oogsten (voor medicinale doeleinden): tijdens de bloeiperiode, met uiterste voorzichtigheid. De plant is in de winter afgestorven, maar kan zichzelf zaaien voor een nieuwe generatie. Er is geen specifieke snoei nodig, maar uitgebloeide bloemen kunnen verwijderd worden om de plant te stimuleren.