🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Igname taro jest cennym źródłem skrobi i węglowodanów, stanowiąc podstawę pożywienia w wielu tropikalnych regionach. Bulwy są jadalne po ugotowaniu i mogą być spożywane na różne sposoby – pieczone, gotowane, smażone, a nawet suszone i mielone na mąkę. Roślina ta może być również wykorzystywana jako zielony nawóz, wzbogacając glebę w materię organiczną. W permakulturze, ze względu na swoją pnącą naturę, może być uprawiana na podporach, tworząc żywe ściany lub osłony. Liście, choć mniej popularne, mogą być używane jako pasza dla zwierząt.
Opis Permapeople
Jam wodny, gatunek rośliny z rodziny Dioscoreaceae, wykorzystywany jako warzywo korzeniowe.
Opis botaniczny
Dioscorea alata, znana jako igname taro lub yam słodki, to gatunek rośliny z rodziny Dioscoreaceae. Jest to pnąca roślina wieloletnia, pochodząca z Azji Południowo-Wschodniej. Charakteryzuje się długimi, cienkimi pędami, które wymagają podpór do wzrostu. Liście są sercowate lub owalne, o długości do 20 cm. Najważniejszą częścią rośliny są bulwy korzeniowe, które mogą osiągać znaczne rozmiary – nawet do 30 kg. Bulwy te mają brązową skórkę i białe lub żółte miąższ. Roślina kwitnie drobnymi, niewyraźnymi kwiatami, zwykle w kolorze białym lub zielonkawym.
Uprawa współrzędna
Igname taro dobrze rośnie w towarzystwie roślin motylkowych, takich jak fasola i groch, które wzbogacają glebę w azot. Dobrze sprawdza się również w towarzystwie kukurydzy, która zapewnia jej naturalne podpory. Należy unikać sadzenia ignama taro w pobliżu ziemniaków, ponieważ oba gatunki są podatne na te same choroby i szkodniki. Dobrze rośnie również z bananowcami i papają, tworząc korzystne mikroklimaty.
Metody rozmnażania
Igname taro rozmnaża się głównie za pomocą fragmentów bulw, zwanych sadzonkami. Sadzonki powinny być pobierane z zdrowych, dojrzałych bulw. Każda sadzonka powinna zawierać co najmniej jeden pąk. Sadzonki sadzi się w wilgotnej glebie, w odległości około 30-50 cm od siebie. Możliwe jest również rozmnażanie za pomocą odrostów korzeniowych, ale jest to mniej popularna metoda. Ważne jest, aby zapewnić roślinie odpowiednie podpory, aby mogła się wspinać.
Historia i tradycje
Igname taro ma długą historię uprawy w Azji, Afryce i Oceanii. Uważana jest za jedną z najstarszych roślin uprawnych. W wielu kulturach ma znaczenie symboliczne i rytualne. W niektórych regionach Afryki bulwy ignama są wykorzystywane w ceremoniach religijnych i obrzędach przejścia. W Azji Południowo-Wschodniej igname taro jest tradycyjnie uprawiana przez kobiety i stanowi ważny element ich diety i gospodarki.
Kalendarz użycia
Najlepszy czas na sadzenie ignama taro to wiosna, po ustąpieniu przymrozków. Okres wegetacji trwa od 9 do 12 miesięcy, w zależności od odmiany i warunków klimatycznych. Bulwy osiągają dojrzałość i są gotowe do zbioru jesienią lub wczesną zimą, zwykle w listopadzie lub grudniu. Liście można zbierać przez cały sezon wegetacyjny. Roślina kwitnie latem, ale kwiaty nie mają znaczenia gospodarczego.