Wiązanka sercowata, Sercolistna liana, Pnącze sercowate
Anredera cordifolia
🌿 Morfologia
🌞 Warunki uprawy
🌍 Pochodzenie i rodzina
🌾 Zastosowania
Uwaga: Pomimo staranności w przygotowaniu tej karty, przed jakimkolwiek użyciem lub spożyciem rośliny należy skonsultować różne źródła. W razie wątpliwości skonsultuj się z wykwalifikowanym specjalistą
Zastosowania w permakulturze
Anredera cordifolia jest cenną rośliną w permakulturze ze względu na swoje wszechstronne zastosowanie. Młode liście i pędy można spożywać na surowo lub gotowane, przypominają smak szpinaku. Bulwy korzeniowe są jadalne, bogate w skrobię i mogą być używane jako zamiennik ziemniaków. Roślina ta jest doskonałym pokrywaczem gleby, zapobiegającym erozji i utrzymującym wilgoć. Może być uprawiana jako żywa ściana, zapewniając cień i schronienie dla innych roślin. Kwiaty przyciągają zapylacze, a pnącza mogą być wykorzystywane do tworzenia naturalnych ogrodzeń. W medycynie ludowej wykorzystywano ją do leczenia ran i stanów zapalnych.
Opis Permapeople
Silna, pnąca bylina o liściach sercowatych i pachnących, białych kwiatach. Często uważana za gatunek inwazyjny.
Opis botaniczny
Anredera cordifolia, znana również jako wiązanka sercowata, to pnąca roślina zielna z rodziny Basellaceae. Pochodzi z Ameryki Południowej, ale została szeroko rozprzestrzeniona w strefach tropikalnych i subtropikalnych na całym świecie. Charakteryzuje się sercowatymi liśćmi, długimi, wijącymi się pędami i drobnymi, białymi kwiatami zebranymi w grona. Roślina wytwarza bulwy korzeniowe, które służą do magazynowania wody i składników odżywczych. Może osiągać długość do 6 metrów. Jest to roślina szybko rosnąca i łatwa w uprawie.
Uprawa współrzędna
Anredera cordifolia dobrze rośnie w towarzystwie roślin motylkowatych, takich jak fasola i groch, które wzbogacają glebę w azot. Dobrze współgra również z kukurydzą i dynią, tworząc tzw. 'trzy siostry'. Należy unikać sadzenia jej w pobliżu roślin kapustnych, które mogą być podatne na choroby przenoszone przez wiązankę sercowatą. Dobrze sprawdza się jako roślina okrywowa pod drzewami owocowymi, chroniąc glebę i utrzymując wilgoć.
Metody rozmnażania
Anredera cordifolia rozmnaża się głównie przez bulwy korzeniowe, ale można ją również rozmnażać przez sadzonki pędowe. Rozmnażanie przez bulwy jest najłatwiejsze i najszybsze. Wystarczy oddzielić fragment bulwy z pąkiem i posadzić go w wilgotnej glebie. Sadzonki pędowe ukorzeniają się również łatwo w wodzie lub wilgotnym podłożu. Można również próbować rozmnażania przez nasiona, ale jest to mniej efektywne i wymaga więcej czasu.
Historia i tradycje
Anredera cordifolia była tradycyjnie uprawiana przez rdzenne ludy Ameryki Południowej jako źródło pożywienia. Bulwy korzeniowe były ważnym elementem diety, a liście wykorzystywano do przygotowywania naparów leczniczych. W medycynie ludowej stosowano ją do leczenia ran, oparzeń i stanów zapalnych skóry. Roślina ta była również wykorzystywana do produkcji włókien, z których robiono liny i kosze. W niektórych kulturach wierzono, że Anredera cordifolia ma właściwości ochronne i odstrasza złe duchy.
Kalendarz użycia
Okres wegetacji Anredera cordifolia przypada na ciepłe miesiące, od maja do października. Liście i pędy można zbierać przez cały okres wegetacji, najlepiej przed kwitnieniem, gdy są najbardziej delikatne. Bulwy korzeniowe zbiera się jesienią, po zakończeniu wzrostu nadziemnej części rośliny. Kwiaty pojawiają się latem i wczesną jesienią. Roślinę można sadzić wiosną, po ustąpieniu przymrozków. W klimacie łagodnym można ją uprawiać jako roślinę wieloletnią, ale w chłodniejszych regionach zaleca się wykopywanie bulw na zimę i przechowywanie ich w chłodnym, suchym miejscu.